Dawie is siek

“Kwaak, kwaak!”

Dawie spring regop waar hy oënskynlik vas slaap op Menspappa se skoot. Hy hoor die verdekselse padda wat hom so treiter. Die padda het besluit hy woon by die swembad. Daar kwaak en kliek hy vir Dawie om hom te jaag. Sodra Dawie dan daar aankom, hop hy tot in die swembad en koggel hom van daar af. Maar vanaand het Dawie ‘n plan. Die verdekselse padda gaan vanaand sy moses teëkom.

Dawie spring van Menspappa se skoot af en glip by die skuifdeur uit. Dan skuur hy langs die woonkamer muur verby, af met die trappe en draf styf teen die vetplantbak langs verby die swembad tot by die onderste tuin. Die padda moet dink hy wat Dawie is, ignoreer hom.

Buite sig van die padda draai Dawie om en sluip op sy magie nader. Baie versigtig. En werklik, sy plan werk. Daar sit die padda nog op die rand van die swembad, gereed om in die water te spring as hy Dawie gewaar. Maar Dawie kom geruisloos nog ‘n bietjie nader, span sy spiertjies saam en spring! Voor die padda kan reageer, het Dawie hom in sy bekkie. Die padda spartel verwoed en toe hy nie kan loskom nie, gebruik hy sy geheime wapen. Hy stel ‘n bietjie skuim vry wat Dawie se bekkie irriteer.

Dawie skrik groot, en met die loslaatslag sluk hy ‘n bietjie van die slym. Jiggggg! Dit smaak sleg. Dawie spoeg en spoeg om van die slym in sy mondjie ontslae te raak. Hy neem tot ‘n slukkie water, maar dis nog ‘n groter fout, want nou gaan nog van die goed in sy keel af.

Dawie draf op huis toe. Mensmamma moet help. Hy voel so naar! Hy strompel by die skuifdeur in. Maar voor hy ‘n tjankie kan gee, voel hy hoe die naar in sy keel opstoot. Sy magie kramp en trek saam en daar kom die slymgemors uit. Reg voor Mensmamma op die skoongewasde deurmatjie.

“Lief!” hoor hy haar gil. “Dawie is siek! Kyk hoe gooi hy op! Foeitog, my arme dingetjie. Wat het jou oorgekom? Het jy weer ‘n by ingesluk?”

“Bedaar Vrou, hy het seker net weer met die padda gelol en nou brand sy bek,” laat hoor Menspappa rustig.

“Maar ek moet hom help! O griet, hier kom nog ‘n opgooi. Okay, my liefie, Mamma het jou. Kom ek hou jou magie vas. Daaaaaaaars hy, spoeg al daai gemors uit.” Mensmamma se hartjie is baie klein. Sy hou nie van siek hondjies nie. Dawie onthou toe hy nog ‘n babahondjie was, het hy nie geweet wat ‘n by is nie. Toe die zoemende ding so voor hom gevroetel het, het Dawie gereken dis iets wat hy kan eet. Daarom het hy die ding platgetrap, dit geproe en per ongeluk ingesluk. Die by se gif het hom erg siek gemaak. Hy het vir ure lank so opgegooi dat Mensmamma later gereed was om hom dieredokter toe te neem. Sy het selfs ‘n ou handdoek op haar bed oopgegooi sodat hy daarop kan lê terwyl sy hom vashou, sodat hy kan opgooi sonder om haar duvet vuil te maak. Daar het hy sy les geleer oor bye.

Maar nou voel sy magie net so seer. Wag, daar gaan die yskasdeur oop. “Lief,” lig Mensmamma vir die klaarblyklike ongevoelige Menspappa in, “ek gaan vir Dawie melk ingee. Onthou jy my kollega het laas gesê dit sal die seer in sy magie laat bedaar en dalk help om die gif te laat uitkom?” Sy maak die melk effens lou en gooi dit in ‘n poedingbakkie sodat hy maklik kan lek.

Eers gee hy teensinnig net ‘n paar lekkies. Maar toe Mensmamma hom aanmoedig, maak hy die bakkie leeg. Toe neem sy hom na die wasbak toe, draai hom toe in ‘n handdoek en was die slymgemors van sy bekkie af. Hy hou niks van die water nie en probeer hom losvroetel. Maar Mensmamma se greep is stewig en baie beslis hou sy aan met was tot sy haartjies weer skoon is en lekker ruik. Sy vryf hom droog en sit hom neer op die grond. Maar sy hartjie voel klein en hy sit sy pootjies teen haar bene. Dit beteken: tel my op asseblief. Hy laat toe dat Mensmamma hom liefderik in haar arms optel en op haar skoot neersit. Sy vryf sy koppie, krap sy ruggie en streel sy magie. Oooooooo dis lekker. Van tyd tot tyd kramp sy magie nog, maar die opgooi is weg.

Later die aand, toe dit slaaptyd is, kruip hy styf agter Mensmamma se rug in. Hy snuif haar bekende reuk diep in sy longetjies in. Gee haar ‘n liefderike leksoentjie om dankie te sê.

“Kwaak, kwaak!” hoor hy deur die venster. Blessitse padda, kwaak maar. Met jou is ek klaar.

Tot volgende keer, ten minste.

Badtyd vir Dawie.

Dis herfs.  Die dae begin kort raak en die aande koud. Dawie se haartjies het goed gegroei vandat hy die eerste keer geskeer is as jong hondjie.  Hy kry nie meer so koud saans nie, omdat sy haartjies langer is.

Menspappa hou daarvan om vir Dawie op te tel en sy haartjies te vryf.  Eers trek hy sy vingers van voor tot agter deur die sagte lyfhaartjies.  Dan streel hy hom onder sy kennetjie en vryf sy oortjies.  Dawie se ogies gaan toe van lekkerkry.  Hy strek sy beentjies voor- en agtertoe sodat Menspappa langer kan vryf van voor na agter.  Hy voel die liefde in elke aanraking. 

Maar dan kom die gevreesde woorde:  Dawie, kyk hoe lyk jou haartjies.  Het jy al weer ‘n gat gegrawe?  Jy moet ‘n slag bad.  Dis Mensmamma.  Dawie trek sy oortjies plat en probeer op sy magie uit die situasie kom. Hy kruip tot by Menspappa en en gaan lê agter sy voete. Mensmamma is reg.  Hy het ‘n paar gate gegrawe.  Ai tog, niks ontglip haar oë nie.

Dan kom die gevreesde geluid uit die badkamer.  ‘n Kraan wat oopgedraai word.  Water wat in ‘n badjie inloop.  En dan Die Woorde:  Kom, Dawie, dis badtyd!  Moet sy dit so na ‘n heerlikheid laat klink?  Dis nie!  Hy probeer weghardloop, maar Mensmamma vang hom.

In die badkamer laat sak Mensmamma hom versigtig, agterpootjies eerste, in die louwarm water.  Dan gooi sy bekersvol water oor sy agterlyfie.  Die babasjampoo met ekstra versagmiddel in word oor sy lyfie gestreel.  Dit maak seepborrels op sy haartjies.  Hy het al gehoor Mensmamma sê Yorkies het regte menshaartjies.  Die seep word afgespoel.  Hy gryp sy kans aan en gee ‘n goeie skud.  Water spat die wêreld vol. Dawie!  Ag nee, staan stil.  Nou is my bril vol water, raas Mensmamma.

Dan voel hy die water oor sy gesiggie. Neeeee!  Hy probeer uit die badjie klim.  Maar Mensmamma het ‘n stewige greep.  Sy vryf oor sy gesiggie, haal die grondklontjies by sy ogies weg, vryf sy neus en onder sy ken.  Hy nies  en lek die seep oor sy lippies en neusie weg.  Jiggggg, dit smaak sleg.  Dan voel hy hoe die skoon water oor sy lyfie stroom.  Dankie tog, amper klaar. 

Mensmamma maak hom staan teen die bad se rand.  Sy druk die oortollige water uit sy haartjies, van ‘n handdoek en draai hom toe van kop tot tone.  Begin hom stewig afdroog.  Oe, hiervan hou hy.  Hy voel hoe hy opgetel en kamer toe gedra word. Die haardroeër word aangeskakel. Die borsel met die skerp tandjies trek deur sy haartjies.  Hy draai sy lyfie rond en bont sodat Mensmamma beter kan bykom.  Dis ‘n lekkerte wat skrik vir niks. 

Uiteindelik is sy klaar.    En dan kom die volgende woorde waarvoor hy wag:  Lief, roep vir Dawie!  Dawie, waar is Pappa!  Soek vir Pappa.  Hy staan regop.  Sy haartjies voel veerlig, roer saam met hom. 

DAWIE!  Hoor hy Menspappa se sterk stem roep.  Hy trek weg en hardloop.  Sy haartjies staan behoorlik agtertoe in die wind.  Tot by Menspappa en in sy arms in.  Dan roep Mensmamma: Kom, Dawie, kom!  Hy trap vas, spring uit Menspappa se arms en hardloop terug,  maak ‘n omdraai net voor sy hom kan vang en storm gang af terug na Menspappa toe. 

Sy lyfie voel skoon en lig. 

Badtyd is op die ou einde tog lekker.

moving to instagram

I post this note for all my followers. And at the same time I need to add that not in my wildest dreams I ever thought I would use that word. However, blogging found me, I found Cee Neuner and so my venture into photography started.

I went wild with my photos, without properly doing my research first (something which goes totally against my personality). Thus I do not have any more space in my media library. I tried to replace the photos and very soon realised the futility of that exercise! Then my niece advised me to try Instagram. Which I did.

And I found my second niche. I now have an Instagram account @adrierwee and I happily place a photo (or two or three) daily. Much to my amazement (after adding #s on advise from my daughter) people all over the world started sending likes and within three weeks I already have 28 followers, some of whom are leaving complimenting comments! The mind boggles. But there it is.

So, Dear Friends, if you would like and I would appreciate it, please check in at adrierwee on Instagram and start following me there. I will not leave my blog. I still write stories there with the group of women – the Goue Vroue (Golden Girls) and I definitely check into the photobloggers that I am following, from whom I still draw inspiration. But my photos will in future only be on Instagram.

Thank you for everyone who thought my efforts to be worth a second glance and to be follow-worthy.

Die Goue Vroue hou partytjie op Rebus #4

Die Goue Vroue is ‘n groepie verbeeldingryke dames wat wonderlike avonture saam beleef in die kuberruim. Hulle het al met ‘n vlieënde tent om die wereld getoer, met ‘n luukse strykyster plesierboot die oseane verken, Jumanji in Afrika gespeel, deur die ruimte getoer, partytjie gehou saam met ABBA en nog baie ander avonture beleef. Hulle woon op hulle eie dorpie, Rebusfontein, waar dit altyd mooiweer is.

Nou gaan hulle partytjie hou op Rebus en wie weet wat gaan gebeur? Ons sal moet wag en sien!

Om nog te lees, klik gerus hier: https://fresh.inlinkz.com/party/5330572ab12247dfafd5de0b9c14dd82

Appeltjie is besig met vroetel in haar huisie. Sy weet die ander Goue Vroue het al een-vir-een aangekom op Rebusfontein om vir Lolla en Scrapydo welkom te heet op hul dorpie. Sy dink terug aan haar woorde by Seegogga op die stoep: “Mense, dan is dit nou amptelik. Elke persoon bring iets lekkers te ete en te drinke na die meent toe. En ‘n lekker musiekie. En sommer ‘n resep ook. En iets spesiaals uit jou rebushuisie as tafelversiering, of wat julle graag vir ons wil wys.”

Vandat Appeltjie youtube musiek ontdek het en dit kan speel met die fibre wat hulle nou onlangs laat insit het, word haar hele huisie gevul met die wonderlikste Afrikaanse boudwikkel musiek. En haar boude wikkel, haar tone roer en haar hele lyf beweeg saam met die aansteeklike ritmes.

Sy dink terug aan haar en VirgoC se gesprek: “Ek het begin met CBD olie vir my seer rug. Die gedroogde plantjies is by die Rasta op die hoek gekry, die resep is nagevors en toe maak ons dit. Nou drink ons saans 2ml van die gedokterte olie vir my seer en sy slapeloosheid.” Virgo is genader vir haar opinie want sy is mos die een wat alles van alternatiewe geneeskunde af weet.

Die botteltjie gedokterte olyfolie staan op die rak. Dit moet nog gebêre word. Die bestanddele vir die spinasietert is voor haar uitgepak. Net toe Appeltjie haar hand uitsteek na die mes, hoor en voel sy ‘n oorverdowende geknal. Sy storm uit die huis en sit die pad in af na die meent.

Daar staan Toortsie, Aalsie, Seegogga en ‘n witvaal-geskrikte Una by ‘n krater in die grond. Uit ondervinding weet sy dat kraters nie altyd goeie nuus bring nie. Dit het die ondervinding met die onderwaterse avontuur hulle geleer.

Onder in die gat roer daar iets. ‘n Klein ietsie. Appeltjie hou haar braaf en stap ‘n tree nader, loer oor die rand, net om verstom te staar na die lewende figuurtjie.

“Julle, verbeel ek my of sien ek ‘n drakie?”

Die ander vroue staan nader. Loer versigtig oor die rand en stem saam. Dit lyk soos ‘n drakie. Of ‘n klein dinosourtjie. ‘n Puntige bekkie met baie fyn tandjies, vlerkies wat besig is om droog te word soos ‘n skoenlapper s’n, voetjies wat baie lyk na kloue met sterk naels.

“O magistraat. Klein dinosourtjies broei uit eiers uit. Ek hoop nie hier is iewers nog ‘n groot mamma-dinosour wat wag hou nie.”

Una se Daniehond wikkel sy pruik stewiger vas op sy kop. Hiermee lyk hy dalk minder na ‘n happie vir ‘n groot uitgehongerde dinosour.

“Ek dink dis eerder ‘n drakie” meen Appeltjie beslis. “Ons is op Rebusfontein, hier is ‘n feetjie, ‘n verskeidenheid van diere van reg oor die wêreld, hoekom sal ‘n drakie nie hier uitbroei nie? Una, ek dink jou ontploffing was net wat nodig was om die grond bo die eier los te skiet en die hitte het hom laat uitbroei.”

Scrapy en Lolla staan verstom. Hulle het al genoeg gehoor van die wonderaardighede wat plaasvind op Rebusfontein, maar om dit sien in die werklike lewe is ‘n ander saak.

Lana staan nader. Sy het ook weer onlangs haar herverskyning gemaak op die dorp en wil haar staal wys. “Wat gaan ons maak met die diertjie?” vra sy die vraag wat verseker in almal se kop maal.

“Eish, ek is besig met my spinasietert, ” raak Appeltjie haastig. “Dalk moet julle maar net hier ronddwaal en kyk wat gebeur. Ek wonder of ons ander diere gaan kom kennis maak.”

Terug in haar huis, gryp sy vinnig die bottel olie naaste aan haar hand, gooi in die pan, soteer die uie, sout en speserye, snipper vinnig die spinasie in stukkies vir roerbraai, klits die eier en room en roer alles saam. Die blaardeeg is klaar in die pan, die oond is gereed vir die bakslag, nog net die gekrummelde fetakaas oorstrooi en siedaar – spinasiepastei. ‘n Heerlike geur hang in die kombuis.

Net toe sy die pastei uithaal, hoor sy ‘n angswekkende gil. Weer storm sy af meent toe, seer rug van al die gebuk vergete. Daar staan Lana, met ‘n klein drakie wat beangs teen haar bors vasklou. Sy papierdun vlerkies klap verwoed. Kermgeluide skeur oorverdowend op uit die dun keeltjie. “Iemand, doen iets!” roep Lana benoud. Met die een hand probeer sy die skerp kloue uit haar vel hou en met die ander hand probeer sy haar ore toedruk.

Wat op die aarde voer mens vir pas uitgebroeide drakies? Melk? Met daardie tande, op dees aarde, nooit. Reg, dus vleis of groente. Niemand het tans vleis nie, so Appeltjie draai om en draf terug huis toe, gryp die afgekoelde spinasiepastei en draf terug. Vanaand is haar rug af van al die gedrawwery.

Terug by Lana, sny sy ‘n skyfie van die pastei en hou dit voor die drakie. Hy draai sy koppie, kyk een-ogig daarna en gryp dit dan met sy tandjies. Dan word die koppie agtertoe gegooi en daar gaan die skyfie, keelaf. Die bekkie word oopgemaak vir nog ‘n happie, en nog een en nog een. Teen die tyd dat die helfte van die tert keelaf is, begin sy vlerkies ontspan. Toe raak sy ogies lam en meteens hang daar ‘n lomerige drakie aan net sy naeltjies aan Lana se bors.

“Appeltjie, wat was in hierdie tert van jou? Die arme dingetjie lyk skoon bedwelm?” vra Lolla.

Appeltjie se oë rek groot. Die olie! Sy het haar tuisgemaakte medisinale olie in die tert gegooi. Die hele koppie vol! En nou sit hulle met ‘n bedwelmde drakie. Maar dankie tog vir daardie fout, want nou is die drakie stil en die Goue Vroue het nog al hul sinne bymekaar.

“Orraait almal, ek het nog die regte olie oor. Ek gaan bak gou nog een. Ek dink dis tyd dat hierdie partytjie begin. Alle drama is nou verby. Aalsie, jy weet mos van partytjies gooi daar in Bredasdorp. Kry asb hierdie een aan die gang!“

Rebus, hier kom ons weer #3

Die Goue Vroue is ‘n paar besonder vroue wat allerhande wonderlike avonture saam beleef. Hulle het hulle eie dorpie, Rebusfontein, hier êrens in Suid-Afrika. Daar word ontspan, Franjeliko gedrink en dis altyd mooiweer. Hulle het pas teruggekeer  van ‘n rit op ‘n luukse seiljag (waar hulle ‘n ongelooflike avontuur  in die diepsee beleef het), en almal is op pad terug na Rebusfontein toe. Maar ‘n mens weet nooit wat volgende gaan gebeur nie, want waar die Goue Vroue is, gebeur altyd iets!

Hierdie is Hoofstuk twee van ons nuwe avontuur. As jy hierna verder wil lees, klik hier: https://fresh.inlinkz.com/party/5ccd555160b847968834e2d35fc2042c

******************************************

Seegogga maak die deur van die geleende vragmotor oop om Scrapy se bagasie in te pak, want daar is nie plek in die bestuurskajuit nie. Die tweede wa het reeds met die uitstapslag uit die doeanegebou Scrapy se aandag getrek. Lang ysterpale en seile wat nog puntige goed bedek is duidelik sigbaar. Dankie tog dat daar nog ‘n wa aan die agterkant is. Haar paar tasse sal beslis hier inpas.

Nê? Toe Seegogga die trokdeur oopmaak, is daar ‘n stortvloed van stowwerige, harige goeters, nog goeters en nog meer goeters wat oor hulle tuimel. Arme Scrapy is nog seesiek van die boot wat teen ‘n massiewe spoed en die wind van agter af oor die see gestorm het en haar ‘n dag te vroeg by die Kaap afgelaai het. Sy maak haar mond oop om te praat maar sluk in die proses ‘n mondvol stof. Sy hoes en proes en hyg na asem. Seegogga gil toe sy die stof uit haar oë vee en aangesig tot aangesig kom met ‘n opgestopte beerkop. Toe sy agteruit wil skuif, steek die horing van ‘n gepreserveerde Nguni os haar in die agterstewe. Wat te erg is, is te erg. Die adrenalien van skrik en vrees vir ‘n lewende begrafnis, gee hulle die krag om tussen die goeters uit te beur tot langs die kant van die trok.

Wat ‘n gesig begroet hulle nie. Behalwe die opgestopte dierkoppe, lê vismotgevrete kostuums, stukkende plastiektuinstoele, geroesde fietswiele, stukkende sement dwergiefigure en geskeurde sirkusplakate op die grond. En dis maar wat hulle kan sien. Seegogga, nuuskierig soos sy kan wees en altyd gereed om ‘n grap te maak van ‘n ernstige situasie, besef sy moet vir Scrapy aan die lag kry. Arme Scrapy het hoeka uit die verre Eiland gevlug na Suid-Afrika en Rebusfontein om weg te kom van spanning af en dis hoe die land haar begroet?

Sy begin giggel. Eers sag en toe al harder. Scrapy kyk haar skeef aan. Regtig? Wat is daar om oor te lag. Maar toe raak Seegogga se lag aansteeklik. Die humor in wat sopas met hulle gebeur het, raak aansteeklik en daar sit die twee Goue Vroue op die randjie van die pad en lag oor wat sopas gebeur het. Die ander Goue Vroue moet hiervan hoor. Blitsig kry Seegogga hulle op ‘n Zoomcall in. Vinnig en opgewonde word Scrapy eers gegroet en toe wys Seegogga die trok en vertel hoe sy daaraan gekom het. Na die aanvanklike skok oor die skaking verby is, wys Seegogga die trok vir die Goue Vroue, wat daaroor lag en so deurmekaar praat dat dit behoorlik ‘n gedruis is. Die gelag is so aansteeklik dat ‘n groepie bergies wat daarnaby onder ‘n boom woon, uitkyk om te sien wat aangaan.

Bergies? Appeltjie kry ‘n idee. Die wa is ‘n perfekte voertuig vir al die Goue Vroue en die rit Rebusfontein toe, maar die gemors moet weg. Sal die Bergies dalk die inhoud wil hê? Briljant. Die Zoomcall word beëindig en vinnig begin daar ‘n gesprek. Die seile sal ‘n lekker dak maak of hoe? Kan die yster skrootwerf toe geneem word vir ‘n ekstra geldjie? Dit behoort goed in te pas in die “geleende” winkeltrollies, nie waar nie? Wat van die plakate, daai paaltjies kan ‘n lekker regophoustok word. En die ou sirkusjas, dit lyk nog heel genoeg om te keer teen die winterkoue?

Dis ‘n behoorlike gewoel soos die bergies in die omgewing agterkom daar is geld te maak. Seegogga en Scrapy moet amper polisieman speel om seker te maak die buit word nie ‘n twispunt nie. Daar is immers genoeg vir almal.

Kort voor lank is die 2 waens leeg. Scrapy se twee tasse lyk behoorlik alleen agter in die wa. Net toe hulle in die bestuurkajuit klim, lui Seegogga se foon. Dis Appeltjie. Kan hulle dalk op Grabouw aankom en haar optel met die sirkuswa? Sy wil nie alleen Rebusfontein toe ry nie en sy wil vir Scrapy ontmoet. Dalk kan hulle op Napier en Bredasdorp aangaan en vir Hannelie, Toortsie en Aalsie oplaai?

Teen die tyd dat hulle Sir Lowry’s Pas aanpak teen 80km/h vra Scrapy uit na almal. Hoe gaan dit met Christa, VirgoC en tannie Frannie? En Woordnoot en …………. voor sy verder kan uitvra, klink daar ‘n aaklike klaaggeluid uit die agterste wa. Die wa skud en swaai van kant tot kant, so erg dat Seegogga die wa teen die kant van die berg tot stilstand moet bring.

Wat de joos is nou aan die gang? Koue hoendervleis slaan op hul arms uit.

Una, is jy moedig genoeg om uit te vind?

Die Goue Vroue hou vakansie: slot

Die Goue Vroue is ń groepie bloggers wat saam aan spesiale stories skryf. Indien jy mettertyd al die skrywes saam wil lees, en wil uitvind hoe die Goue Vroue beland waar hulle nou is, gaan loer in op die link:https://fresh.inlinkz.com/party/a844ec34c0574957a27ccdce16e2a94d

***************************************************************

Die groepie Goue Vroue strompel agter VirgoC aan. Die buffies om die boude en boobs word kort-kort op of af getrek.  Soos ’n waffers SWAT groepleier hou VirgoC skielik haar arm in die lug, die stopteken duidelik vir almal.  Tussendeur die takke van die inheemse plantegroei sien sy ’n groepie eilandbewoners sing en dans rondom ’n vuurtjie.  Die tromme klink onheilspellend en die assegaaie wat swaai lyk moorddadig.  Die watermerk van die tsunami  wat nou al teruggetrek het, is duidelik sigbaar net voor die riethuise. 

“Julle, as die eilandbewoners ons nou sien, is dit klaar met ons. Lyk my hulle is besig om die god wat die tsunamie veroorsaak het, te besweer as daai swaaiende assegaaie iets kan beteken.  Hier moet ons weg,” kondig VirgoC aan.

“En ons moet vir Woordnoot, Positief en Trommeltjie gaan soek,” voeg Una by.

“Ek hoop net hulle leef nog.”   Sonell wil net tranerig raak.

“Nonononono, ons moet aanhou glo tot ons nie anders kan nie,”  keer Toortsie ferm ’n tranedal.

Die Goue Vroue draai om en kruip versigtig terug.  Appeltjie struikel oor ’n skulp so groot soos ’n klip.  Sy tel die lieflike skulp op en dan skiet ’n plan na vore. 

“Hey julle, lyk hierdie skulp nie soos Triton se beuel nie?  Daai een waarop hy geplaas het by die Noordpool nie?”

“Wrintig waar, Appeltjie, jy’s reg. Die tsunami moes dit uit sy hand geruk het.  Blaas daarop, kyk wat gebeur,” por Aalsie  aan. 

Appeltjie haal diep asem en blaas.  Die geluid dawer deur die bosse, trek oor die sand en rol oor die see.  Ver agter hulle in die bosse raak die tromme stil.

“O vrek, nou het ons onsself weggegee.  Hardloop julle, see se kant toe, ons moet hier weg!” gil Kameel. 

Soos een man trek die Goue Vroue weg. Tannie Frannie haak in by Ekmyselff  en  Christa.  Haar voete raak skaars grond.  By die waterkant aangekom, gewaar hulle ’n rimpeling ver op die horison wat vinnig naderstorm.

“Blaas, Appeltjie, blaas!” por Seegogga haar aan.  “Ek sweer dis Triton en sy meermanne wat daar aankom.”

“Lolla, jy kan mos dolfyns praat.  Roep hard, dalk hoor Athena ons en kan haar dolfyne ons kom red,” kry Toortsie ’n blink plan.

Lolla gaan staan met haar voete in die water en begin brabbel.  Tot die Goue Vroue se grootste verbasing spring daar ’n skool dolfyne uitbundig bo die branders uit.

“Dis Athena! Lolla, jou doring!   Yooooo hooooooooooo!   Hier is ons!  Komaan julle, spring!  Waai julle arms!  Dis Triton en Athena wat ons kom red!”  skree die vroue deurmekaar.

Agter hulle op die rand van die inheemse woud, kom die eilandbewoners tot ’n geskokte stilstand.  Voor hulle stomgeslane oë, swem ’n groep meermanne uit op die sand en neem ’n wakende stelling in om die Goue Vroue.  Volgende swem ’n skool dolfyne uit soos wafferse branderplankryers, draai swierig om en bied hul rûe aan vir die drenkelinge.  In die see staan ’n meerman met ’n kroon en hou die hand vas van ’n beeldskone godin ook met ’n kroon op haar golwende hare.  Die meerman het intussen sy skulpbeuel by Appeltjie oorgeneem. Hy blaas daarop en daar vertrek die prosessie terug die see in.  Op die strand sak die eilandbewoners op hul knieë neer op die sand, hoofde gebuig.  Die mondelingse stories wat hieruit gaan voortvloei, gaan vir geslagte hierna nog saans om die vure oorgedra word.

Intussen skraap Una haar moed bymekaar en vra:  “Skuus tog, Prins Triton, maar het u dalk gesien wat van ons 3 vriendinne geword het toe die tsunami ons jag getref het?”

Athena hoor die vraag en stuur haar dolfyn nader.  “Moenie bekommerd wees nie, hulle is veilig.  My dolfyne het hulle gered uit die water net voor hulle kon verdrink.  Hulle wag op die oomblik vir julle by Skoonvader Poseidon in die grot.  Ons is almal op pad soontoe.”

Kort voor lank word die Goue Vroue beveel om asem te skep en op te hou, dan duik die dolfyne diep en dieper af tot binne-in die lieflike onderwaterse grot.  Poseidon sit daar op Samuel, sy groot seekat, en gesels met Woordnoot, Positief en Trommeltjie.  Die wedersiens tussen al die Goue Vroue is iets om te sien en te hoor, soos daar oor en weer gedruk en gegroet word. 

Toe almal tot ruste kom, kry Poseidon ’n kans om te praat.  “Goue Vroue, ek moet julle bedank.  Ek het ’n amper onmoontlike taak op julle skouers gelaai toe ek julle versoek het om my seun terug te bring Onderwater toe,  maar julle het julle naam gestand gedoen.  Hier is hy nou, verenig met sy vrou en die balans tussen Bowater en Onderwater is nou weer herstel.  As ek reg onthou, het ek julle ’n bedanking aangebied.  So, wat is dit wat julle graag wil hê?”

Die Goue Vroue kyk vir mekaar, bondel gou saam en hou vinnig ’n bosberaad.  Dan volg daar ’n luide “Yessss,” high fives word uitgedeel en selfs ’n paar opgewonde danspassies uitgevoer.

  “Poseidon, ons wil asseblief ons droomjag, Golden Dream, terughê.  Ons wou eintlik net ’n rustige seil-op-die-water en kyk-na-die-son vakansie gehad het.  Is dit moontlik?” vra Appeltjie. 

Poseidon lig sy triton, stamp dit op die grotbodem en ’n helder ligstraal skiet uit.  Die Goue Vroue vlieg deur lug, tuimel in die rondte, gil en gryp na mekaar en val met ’n dowwe doef op die bodem van Golden Dream, wat rustig dobber op die glashelder water van die Suidsee Eilande.  Hier en daar is ’n stuk seegras en ’n waterpoeletjie nog sigbaar van toe dit onder die water verdwyn het, maar voor hulle oë verdwyn dit ook.  Poseidon het sy woord gestand gedoen en hulle jag uit die seeskatkis teruggegee.   Sprakeloos ontbondel hulle, kry vir elkeen ’n dekstoel en neem die glasie Frangelico wat die seekaptein Jakob Spreeu vir hulle op ’n blink skinkbord bring.  Ook Camilla en Lorenzo kan maar net grootoog hand-aan-hand om hulle staar. 

En dan bars die gebabbel los.  Dit lag en “onthou jy” en “het jy daardie gesien?” en “sulke koue..” en  “ek het gedink vandag is ek dood!”

Soos die son oor die horison sak, raak die wêreld rustig. Die Golden Dream vaar ongestoord voort met die Goue Vroue wat die vakansie van hul drome beleef.

Die Goue Vroue hou vakansie #3

Die Goue Vroue is ń groepie bloggers wat saam aan spesiale stories skryf. Indien jy mettertyd al die skrywes saam wil lees, en wil uitvind hoe die Goue Vroue beland waar hulle nou is, gaan loer in op die link:https://fresh.inlinkz.com/party/a844ec34c0574957a27ccdce16e2a94d

****************************************************************************

Appeltjie voel iemand tik haar saggies teen die wang.  Sy sukkel haar oë oop en sien haar Goue Vroue vriendinne in ‘n kring rondom haar kniel. Die kajuit voel beknop met almal daar.  Voor sy kan vra wat gebeur het, kom die herinnering terug.  Die harde geraas, die luukse seiljag wat in die rondte tol, die swart gat.

Swart gat?  O moederliefde, waar is hulle?  Op die tv was daar juis ‘n program oor die buitenste ruimte en grafiese verduidelikings van die swart gat wat aardes en ruimtes en sterre insluk en iewers ander uitspoeg – soort van ‘n ruimtelike vervoermiddel.  Of het dit alles ingesluk en verander in iets anders?  Appeltjie vee die spreekwoordelike spinnerakke uit haar oë en sit regop. ‘n Plan van aksie is nodig. 

“Julle, ons moet uitvind wat hier aan die gang is. As ek reg onthou, het ons met boot en al onder die water verdwyn in ‘n swart gat.  Hoe kan ons dan nog asemhaal?” 

Almal slaak ‘n sug van verligting.  Appeltjie is terug, helder en denkend, gereed om oplossings te vind soos altyd.

“So, feite: die seeplate het geskuif, ons is af in die tregter en ons haal asem.  Het ek iets gemis?”

“Ek is nie seker hoe jy so nugter kan bly nie.  Maar, ja, dis die feite sover,” praat Woordnoot.

“Het iemand al boontoe gegaan om te kyk wat buite is?”

Die Goue Vroue kyk na mekaar.  Nee, niemand was nog so braaf nie.  Maar dalk is dit die antwoord.  Camilla en Lorenzo kyk mekaar aan.  Voor hulle oë verander ‘n groep vreesbevange vroue in ‘n groep vreesaanjaende vroue wat die steil trappies met selfvertroue aanpak.  Dalk is hulle veiliger by die groepie, dus volg hulle agterna.

Op die dek gaan staan die groepie Goue Vroue egter doodstil.  So iets het hulle nog nooit tevore gesien nie.  Bokant hulle is ‘n dak met ‘n effense skewe aansluiting.

“Julle, is dit seeplate? Dit beteken ons is onder die aarde,” prewel Frannie die woorde wat niemand wil sê nie.

“Vergeet die dak, kyk rondom ons.  Ons is in een enorme groot grot,” sê VirgoC.

“Ek het nog nooit ‘n grot met sulke uithamme en gate gesien nie. En ek woon by die see,” noem Seegogga.

Die grot se grootte laat die jag soos ‘n speelding lyk.  ‘n Speelding wat tans op ‘n stalakmiet staan.  Ver onder die stalakmiet wapper seewieragtige plante in ‘n glimmende rooi see. Oral langs die kante van die grot is daar gladgeskuurde rotssitplekke.  Oral flikker daar liggies soos ogies rondom hulle.  Die lieflikste kleure weerkaats vanaf die grotmure.  Op een plek is daar ‘n enorme groot opening. Appeltjie voel vir haar kamera wat nooit ver van haar hand af is nie en begin foto’s neem, maar tot haar verbasing verdwyn die beelde op elke foto toe sy terugkyk. 

“Uhmmm julle, ons is in ‘n onnatuurlike wêreld. Dit wil nie op my kamera bly nie.” 

Voor sy verder kan praat, gil Una.  Uit die groot opening verskyn daar ‘n lang tentakel, dikker as ‘n boomstomp, en nog een, en nog een. Dan volg ‘n wasagtige kop wat uitpop soos ‘n heliumballon.  Agter die kop sit daar ‘n groot meerminagtige mansfiguur met ‘n trident in sy hand en ‘n goue ring om die kop. 

Die lieflikste baritonstem resoneer deur die grot.

“Samuel, jy het ‘n goeie werk gedoen.  Weereens was jy op die regte tyd op die regte plek.  Hierdie vangs is seker die beste wat jy nog gedoen het.  Hopelik kan hulle ons probleem oplos.  Welkom aan julle, Goue Vroue.”

Christa, die realistiese een, sê wat almal dink.  “ Hoe weet jy wie ons is?  En is jy koning Triton?”

“Nee, ek is Poseidon, die seegod.  Triton is my seun. Almal hier onder die aarde weet van die wedervarings van die Goue Vroue.  Hier is julle gewaardeerd.  En ek het julle hulp nodig.  Triton het al weer ‘n onnooslike ding aangevang en verlief geraak op ‘n aardse magiese figuur.  Nou is hy agter haar aan en hy moes al 2 dae gelede teruggewees het. Die sluier tussen aarde en hier is net tydelik dun sodat daar heen en beweeg kan word en daardie tyd is vinnig besig om te verstryk.  As hy nie terugkom nie, is die balans versteur en gaan daar vernietigende omwentelings plaasvind.  Julle moet hom vind asseblief.  As hy veilig terug is, kan julle ‘n bedanking van my verwag.”

Die Goue Vroue gaan staan in ‘n kring.  Wat dink julle?  ‘n Avontuur terwyl ons vakansie hou op die boot? Met ‘n beloning van seegod Poseidon agterna?   Sal ons gaan daarvoor? 

Toortsie, hoe lyk dit, sal jy dit verder neem?      

Terug na Rebusfontein #5

Ná ‘n lang en besige tyd begin die Goue Vroue weer een vir een terugkeer Rebusfontein toe. Dalk om die batterye te laai, dalk nie. Wie weet? Volg hulle terugkeer HIER.

******************************************************************************************************

Faye en die ander diere van Rebusfontein speel uitgelate in die bome en berge naby die waterval op Rebusfontein. Danie waggel moeg nader. Daar is nuus om te vertel van die Goue Vroue. Hyself kom nou net van Una af. Sy kruip huidiglik onder die bed weg. Frannie en Toorts eet vrugtekoek op Seegogga se stoep. Weet die ander diere van die beweging onder in die dorp? Dit lyk of die Goue Vroue een-een op pad terug is. In die verlede het dit ‘n avontuur beteken.

Faye fladder af uit die boomtoppe en kom sit op die grond. Dan is Appeltjie ook op pad! Yea! Daar het so baie in haar geliefde mens se lewe gebeur, sy moet dadelik afgaan om te gaan hoor. Genadiglik hoef sy nie te wag vir die waggelende seekoeitjie, Seppie, nie. Dié is reeds onder in die dorp se meentdam saam met Blommetjie en ‘n blouwildebeeskalfie.

Appeltjie stop voor haar Rebushuis. Sy klim uit en trek die heerlike vars lug van Rebusfontein diep in haar longe. Die verlang na haar nuutgetroude man sit maar vlak, hulle is maar min van mekaar af weg. Nee dankie, het hy geantwoord op haar uitnodiging om saam te gaan Rebusfontein toe. Dis julle Goue Vroue ding. Ek sal na die honde kyk.

Net toe sy by die voordeur instap, fladder daar ‘n warrelwind van ‘n feetjie om haar kop, gryp haar om die nek en gee ‘n sagte drukkie. In ‘n stortvloed van woorde hoor Appeltjie dat die vetplante in die tuin mooi opgepas is (en hulle lyk werklik mooi gesond en groen), die huis is kort-kort oopgemaak om asem te haal, die diere het almal baie mooi gespeel by die waterval, die VVVTT het geskrik toe ‘n blitsvinnige kar ook op Rebusfontein ingetrek het en daar is al Goue Vroue by Seegogga op die stoep…….

Appeltjie stop die stortvloed van woorde met ‘n : is jy lus vir ‘n stukkie spookasem? Dis mos nou feetjiekos. Faye neem die stokkie met die fyn suikerstringe en vlieg weg om dit met die ander te gaan deel. Appeltjie pak vinnig die kar af en begin met die sjokolade lekkers. Kakao poeier gemeng met sagte botter en gesmelte klappervet. Bietjie vaniljegeursel, ‘n bietjie versoeter, bietjie room en so tussendeur wonder sy hoe Toortsie ‘n resep geskryf kry. Sy wat Appeltjie is meng en proe en toor tot iets lekker smaak. Die stywe mengsel word teelelpels-vol gedrup op ‘n skinkbord met waspapier op, strooi ‘n bietjie kakaopoeier oor en vinnig in die yskas. Nou vinnig vir die poeding. Kakaopoeier gemeng met gesmelte botter en baie room en versoeter, klits tot dit styf is. Klits gou ‘n eierwit styf en roer dit in. Romerig, ryk en lekker. En gesond. Dis mos Bantingkos.

Met die poeding en ‘n groot laphoed onder die arm sit sy af na Seegogga se huis. Van ver af al hoor sy Toortsie se uitbundige skaterlag, Seegogga se effens hees stem wat besig is om ‘n grap te vertel. Verby Una se huis roep sy: Una, ek het ‘n groot laphoed. Kom saam, verbeel jou die hoed is die beddeken. Kom sit by ons incognito tot jy gereed is om die wêreld in die oë te kyk. Ek het sjokolade……

Die Goue Vroue sit op die stoep, elkeen met ‘n glasie sjokoladeverlydelikheid. Die stories loop. Appeltjie vertel van haar troue, haar geluk loop oor. Haar stem het tydelik probleme gegee en sy en Neef het gewonder of haar skoolgeedae getel is. Die slim dokter het die probleem gesien en ‘n oplossing gegee. Toortsie se vingers loop asof sy haar orrel speel. Frannie haal asem sodat sy die coshit virus uit haar longe kan dryf. Seegogga hou Una se glasie vas sodat sy haar sjokolade onder die laphoed kan eet. Daar is niks wat ‘n happie sjokolade nie kan genees nie.

Wie gaan volgende opdaag?

https://fresh.inlinkz.com/party/cb86b6397a804035b934791678088e22

Neef en Musika: Die troue

Saterdagoggend 5 Maart klop Musica se hart opgewonde. ‘n Groot rustigheid lê warm in haar binneste wese. Vandag is haar groot dag. Uiteindelik gaan sy en haar geliefde hul trou aan mekaar aflê in hul naaste familie se teenwoordigheid. In hulle huis wat hulle saamgekoop het. Waar hulle ook ‘n paar sakke sout saam opgeëet het. Waar hulle besef het, dit wat hulle het, is kosbaar. Jonk is hulle nie meer nie. Geen groot fanfares en markiestente nie. Klein, intiem maar tog romanties.

Verspreid deur die huis staan talle blompotte, nie een dieselfde nie. Buurvrou se tuin het die groenigheid wat daarin gedruk is in oorvloed voorsien. Geel, roomkleurig en wit krisante tussendeur rond die prentjie af.

Sy draai in die rondte voor die spieel, beskou haar rok. Self gemaak, met liefde, sag en vroulik net soos Neef daarvan hou. Vir 3 weke was die eetkamer, nou gedek met borde eetgoed, ‘n roesmoes van lap en naaimasjiene. Hoeveel keer gaan jy nog die rok uittrek en aanpas en oorryg? het hy gevra. Tot dit reg sit, het sy geantwoord. Sy wou mos net soos haar ma nie ‘n gekoopte patroon gebruik nie. Nee, dit moet ontwerp word en die ontwerp is aangepas soos die rok gevorder het. Maar nou roer die chiffon saggies in die wind. Voel sy tevrede met haar harde liefdespoging.

Sy stap na Neef waar hy staan in die woonvertrek, sien hoe die paar familielede van beide kante mekaar voel-voel ontmoet. Die rosie wat gisteraand in die yskas gesit is om vars te bly, lyk goed teen sy swart baadjie. Ferm en groot staan hy in sy swart pak met wit hemp. Haar hart voel vol. Hoe kan een mens so gelukkig wees? Sy glip haar regterhand om sy linkerhand se pinkie, voel hoe hy haar hand toemaak. Hy kyk af na haar, glimlag vinnig en gaan aan met gesels. In die agtergrond gee die rustige musiek van Toll en Toll ‘n sagte atmosfeer.

Dan roep die predikant almal bymekaar. Toe die 12 stoele elkeen ‘n persoon op het, praat hy van liefde, van gee en neem, van geluk wat aangegryp moet word. Toe dit tyd raak vir die ringe, glip Neef haar ring oor haar vinger. Gemaklik en bekend. In die boksie lê sy ring vir hulle en kyk. Vanoggend het hulle geoefen, maar dit wou nie pas soos in die winkel nie. Toemaar, het sy gesê, dis die idee wat tel. Ek sal dit om my nek dra.

Sy hoor die predikant weer vra: belowe jy ? en hard en duidelik sê sy: ja. Net soos sy lank gelede toe sy haar hart vir hom gegee het, ook ja gesê het.

Net soos sy in die tyd daarna in haar hart voor God haar beloftes afgelê het.

Toe hoor sy die mooiste woorde – hiermee verklaar ek julle man en vrou. Sy kyk met liefde en emosie in haar oë na hom: En voor almal teenwoordig verseël hulle hul belofte met ‘n soentjie.

Hello my vrou, hoor sy. Hello my man, glimlag sy terug.

******************************************

volg die onderste skakels na Neef en Musika deel 1 2 3 om die vooraf stories ook te lees.

_{Musica en Neef https://wordpress.com/post/appeltjie.wordpress.com/48}

Neef en Musika die eerste vakansie deel 3

Skattejag

Ons is ń groep vroue, die goue vroue, elkeen van ons het ń stukkie goud in haar. Ons flans woorde bymekaar en maak stories, ons elkeen het ń huisie in Rebusfontein. Dit is ons realiteit, weg van realiteit. Jy kan kom saam skryf, of andersins saam met ons, ons avonture beleef. Volg ons volgende verhaal op die onderstaande link.

https://fresh.inlinkz.com/party/58bfda52c1464dd6bd728872e5955344

Die Goue Vroue sit op die stoep van die “Earl of Clarendon” op Bredasdorp. Die danse en musiek saam met Pedro en die opwinding van die dag roer nog in almal se gedagtes. Maar die rustige atmosfeer van die historiese gastehuis, saam met die uitsig op die lieflike herinneringstuin voor hulle, laat die gedagtes bedaar en almal maak gereed om te gaan slaap. Môre gaan interessant wees. Appeltjie het belowe dat daar iets opwindends wag.

Toe almal in hul kamers is, doen Appeltjie iets wat sy nie eens in haar tienerjare gedoen het nie. Sy sluip by die deur uit en glip om die hoek tot daar waar die pers bus staan. Sy klim in die bestuur se stoel, vroetel aan ‘n paar knoppe, loer of Google Maps werk, kyk onder die linkerkant en regterkant van die bus. Dan streel sy oor die buitedeur, die bus flits sy ligte vinnig aan en af en Appeltjie sluip terug na haar kamer waar sy in ‘n rustige slaap verval. Haar plan gaan perfek werk.

Die volgende oggend is almal in die tuin toe Appeltjie met ‘n klompie koeverte in haar hand uitkom.

“Reg, almal, staan nader, die dag se avontuur wag.”

Appeltjie is bekend vir haar anderste denke en almal se ore spits. Oë glinster. Om ‘n Goue Vrou te wees is beslis ‘n opwinding.

“Ons gaan vandag ‘n skattejag hou in die Overberg. Onthou julle toe Scot Scott so met die helikopter moes vlieg na plekke en dan rondhardloop om die skat te kry? Ons gaan dit ook vandag doen.”

“En hoe gaan ons dit nogal doen? Sien enigiemand ‘n vliegmasjien hier naby?” Dis Toortsie wat so vrolik die duidelike opmerk.

“Ons pers bus gaan die ding doen. Ek en hy het gisteraand ‘n gesprek gehad na slaaptyd en aangesien hy ‘n Rebusproduk geword het, is enigiets moontlik. Julle moet gou in groepe deel. Ek, Toorts, Aalsie en Seegogga ken die omgewing, so julle moet by een van ons kom staan. Die leier trek ‘n koevert, lees die leidrade en die groep moet probeer om dit te ontsyfer. Die bus sal ons neem na waar ons wil wees.”

In ‘n warrelwind van woorde en opgewondenheid en vinnig stap, deel die Goue Vroue in groepe spring in die bus en die styg solank in die lug op, Google maps reg vir die eerste aanwysings.

Aalsie trek die eerste koevert. Sy lees: tydens laaggety sal jy my ingang kry. bring jou osse en wa, die simfonie betower jou vir ewig hierna. Aalsie giggel. Sy weet presies waar dit is. Positief en Ekmyselff speel met die woorde. laaggety – dit beteken by die see. ingang na iets? dalk ‘n grot? die simfonie kan dalk die geluid van die see wees, maar die osse en wa? Aalsie lig hulle in: Dis op Waenhuiskrans/Arniston. Daar is ‘n grot wat so groot is dat ‘n wa met ‘n span osse daar kan draai. En mens kan net met spring laaggety daar ingaan. Die bus vlieg deur die lug tot op Waenhuiskrans, maar tot almal se teleurstelling is dit hoogwater. Die grot is onbegaanbaar. Die bus maak ‘n wye draai oor die see en luier in die lug voor die grot sodat almal die sig kan bewonder. Die water is woes en die skuim spat oor die rotse. Die mag van die see laat almal verstom. Die bus maak ‘n vinnig draai oor die res van die dorpie, die pikante vissershuisies, die historiese voorfront van die see, die spierwit strande voor dit weer effens binneland toe beweeg.

“Okay julle, ons het nog ‘n lang dag voor. Seegogga, nou beurt.” Seegogga flap haar hand met oë toe om ‘n koevert te trek sonder om bevooroordeeld te wees. Sy maak oop en lees:” waar 2 oseane ontmoet, sal jy die land moet groet. hiervandaan is dit net see tot jy die ysgewelf betree.” Trommeltjie en VirgoC staan by haar. “O dis maklik. Ons moet na die Suidste Punt van Afrika gaan. ” Die bus draai, trap vas teen ‘n wolkie en skiet weg L’Agulhas toe. Daar aangekom, vlieg dit oor die see om die rowwigheid van die oseaan te wys en ‘n voorbeeld van ‘n skip wat daar vergaan het, nog sigbaar is. Daarna maak dit ‘n swierige draai bokant die historiese vuurtoring en gaan land op die parkeerterrein. Appeltjie en Toortsie weier botweg om die trappe op te klim tot bo by die lig. Dis bitter hoog en hoogtevrees is nie ‘n grap nie. Die Goue Vroue stap daarna oor die plank wandelpaadjie tot by die monument, neem foto’s en kyk na die naaldagtige rotse wat al soveel skepe se ondergang was. Die Gees van die Plek skuif oor elkeen – hier is werklik die suidste punt van Afrika en verder suid is die bevrore kontinent Antarktika.

‘n Skril fluit trek almal se aandag. Dis Toortsie. “Kom julle, ek het my koevert, bus toe, ons moet weg wees. vanuit die lug soos ‘n vogel, hou stewig vas, wind in die gesig, laat die panorama jou begogel. Genade Appeltjie, wat is dit?” Christa is die woordeen. “Voëls is in die lug. Wind in die gesig beteken ek roer vorentoe.” Sonell word bleek. “O gaats julle, as ek in die lug aan iets moet vashou, beteken dit ons gaan op ‘n sweerspoor.”

“Nope, maar jy is warm,” laat Appeltjie hoor. Die woorde hardloop. Sweefspoor? Ski’s? Vlerksweef? Zipline! “Het jou, makou, ons gaan die zipline in die Nuweberg Natuurreservaat buite Grabouw doen.” Toorts is nie beïndruk nie. Dis hoog. Al gehoor van hoogtevrees? Toemaar, laat Appeltjie hoor, as jy wil opgooi is daar baie lug daaronder. Die miere sal net bly wees van die ekstra kos. Die kyke wat sy kry van die ander vroue af is nie vol komplimente nie. Maar die bus het sy koördinate en kort voor lank vlieg dit oor die lieflike groen berge met die dennebplantasies en plase vol appelbome. Oral is daar riviere en watervalletjies as gevolg van die onlangse goeie reën. Op Nuweberg land die bus, die vroue word een-vir-een na die zipline toe geneem. Hiervandaan is daar 13 stasies voor hulle tot by die laaste platform. Die Goue Vroue gil en skree sodra hulle die ruimte inval. Na ‘n rukkie verwonder hulle hul aan die natuurskoon van die UNESCO gebied. Dis ‘n adrenaliengevulde groep vroue wat ure later in die bus klim.

“My beurt,” laat Appeltjie hoor. Sy lees: ” oor berge en dale het ek julle geneem. my spore is in klip verewig, vir julle het ek gedien geduldig en gedienstig.” Frannie en Una lyk verdwaas. Wat op die aarde kan dit wees? Die Overbergers weet egter blitsig wat dit is. Voor jy kan sê “klipspoor” begin hulle ‘n vinnige 30 seconds vraag en antwoord. Tot Frannie en Una gelyk uitskree – “die ossewaspore naby Sir Lowry’s Pas. Aan die onderkant van die Gantou pas, laai die bus die vroue af. Appeltjie stap voor. Sy was al daar. Met verwonderig staar die vroue na die gleuwe in die rotse waar die wiele dit uitgeskaaf het. Die ysterhake waaraan toue vasgemaak is om die waens te help trek teen die stylte uit, is ook nog daar. Die enormiteit van wat die eerste burgers moes verduur tot in die 1700s laat almal verwonderd staan. Hier is ‘n stukkie van die land se geskiedenis voor hulle tasbaar en sigbaar.

Die vroue klim terug in die bus. Vanaand slaap hulle in Grabouw in die Houhoek hotel. Toortsie, sal jy ons verder neem op die reis asb?